Przepis na komediowo familijną historię, w której główny bohater jest zimnym, konkretnym i darzącym do wykonania celu szpiegiem, główna bohaterka jest skrytą, trochę niedojrzałą zabójczynią a ich wspólna przyszywana córką telepatką. Dodatkowo całość dzieje się w fikcyjnym miejscu przypominającym rozdzielone po wojnę Niemcy. Jakim sposobem ta historia się udała i pozwala śmiać się do łez, dalej nie mam pojęcia. Jednak wszystkie te niepasujące do siebie klocki, połączone razem tworzą naprawdę świetną budowlę. Pełną głębi, rodzicielskich uczuć, dziecięcej naiwności i marzeń. Wrzuceni jesteśmy w akcję od samego początku, a surrealistyczne przygody naszej nowej rodziny przyprawiają czasami o zawrót głowy, mimo to oglądamy je z wypiekami na twarzy nie mogąc doczekać się kolejnego odcinka. Za dużą dawką humoru kryje się jednak prawdziwy motor napędowy anime. Silne emocje, które w ostatnich, niespokojnych czasach jeszcze bardziej oddziałują na widza. Choć przeszłość głównych bohaterów poznajemy mocno fragmentarycznie, wzbudzają naszą sympatię. Ich traumatyczne przeżycia, nie zatrzymały ich w dążeniu do upragnionego celu, a ten wymarzony cel jest dość prozaiczny i zwyczajny, spokojny dom bez zagrożenia życia. Wyżej wspomniane niepasujące klocki to dobra metafora głównych bohaterów Yor, Loid i Anya, inne światy, postawy, wartości. Połączył ich przypadek albo przeznaczenie, razem za to tworzą coś lepszego, coś co wymusza na nich zmianę dotychczasowego życia, wzrastają dzięki wspólnej relacji a możliwość bycia świadkiem tego wzrostu to dla widza duża przyjemność. Kibicujemy rodzinie Forger w osiągnięciu celu, chcemy by się im to udało, chcemy by w przyszłości razem osiągnęli szczęście a może stali się realną rodziną. Grafika i animacja są bardzo dobre, przedstawiony świat pełen rekwizytów i autentycznych przedmiotów uwiarygadnia go. Ścieżka muzyczna to majstersztyk, choć moje preferencje i swingowe zacięcie powoduje, że mogę być mało obiektywny w tej materii. Choć drugi sezon nie broni się już tak oryginalnością i pomysłem, a tempo narracji jest nierówne to i tak uważam, że warto obejrzeć anime, szczególnie jako mądrą historię o rodzinie, która nie musi być związana więzami biologii by być pełna ciepłej miłości.